Een baby, een kind, komt constant in een ‘nieuwe fase’. Omrollen? Nieuwe fase. Tandjes? Nieuwe fase. Leren zwemmen? Zelf buiten spelen? Alleen naar school rijden? Alles steeds weer nieuwe fases.
Waarom zouden deze nieuwe fases ophouden als je ‘groot’ bent?
Wie heeft ooit gezegd dat je alles al moet weten op je 20e. Je 26e. Je 30e? En stel dat je een tijdje denkt ‘zo, nu heb ik het wel uitgevogeld’, mag je daar dan nooit op terugkomen en het ‘even niet meer weten’?
Tuurlijk wel!
Niemand weet ‘hoe het leven moet’. Ieder heeft z’n eigen tempo. Het leven is één grote oefening, elke dag! Zo stelde ik ook mijn dochter gerust die tweeënhalf jaar geleden zwemles super spannend vond ‘omdat ze nog niet kon zwemmen’, de schat… Dus ik zei: “lieverd, het is zwemLES, en geen zwem-ik-kan-het-allemaal-al“.
Zo is het ook met leven. We zitten allemaal op levensLES en geen leven-ik-kan-het-allemaal-al. Dat zou ook echt súper saai zijn…!
Wat ga je nog doen, ontdekken, starten, leren als je alles al weet en kan?!
Ik denk in deze vaak aan de uitspraak van mijn wijze ‘groot gegroeide’ tante: “je moet nooit volwassen worden, maar groter groeien!”.
Als je volwassen bent, ben je letterlijk klaar met groeien, volgroeid, vol-wassen!
Groter groeien daarentegen… dát gaat altijd door!
Hoe? Door eigen besluiten en keuzes te maken onafhankelijk van anderen, echt van binnenuit, zonder schuldgevoel. Daar zit de groei waar je écht groter van groeit.