“Maar ik ben er ook echt heel zelfstandig van geworden!” zegt ze terwijl ze tegenover me zit met opgetrokken schouders en tranen in haar ogen.
Dat weet ik.
[stilte]
Hoe zou het voor je zijn als het en/en is?
Dat je heel zelfstandig bent geworden,
én dat je enorm veel hebt gemist vroeger…
“Ja… “, haar schouders beginnen een beetje te zakken.
“Maar ze kon er toch niks aan doen…? Dat ze ziek was en opgenomen werd… en… en… ” snift ze, en ik zie haar schouders weer aanspannen.
Nee. Ze kon er niks aan doen.
Én jij hebt haar gemist.
“Ja… “, en bij deze ‘ja’ zucht ze diep uit, zakken haar schouders mee en zit er een diep ontspannen vrouw voor me.