Ik wilde psycholoog worden, je weet wel ‘iets met mensen helpen’. Ik wilde het maar héél kort, maar kort genoeg om nu nog te weten dat ik het wilde. Heel gauw heb ik dit idee weggestopt en een boel redenen verzonnen waarom ik dat niet ben gaan doen. Echt héél goede redenen:
– Ik had ‘maar havo’ …
– Met psychologie kon je ‘niks worden’… (scheen het)
– Die studie was vast ’te moeilijk’ voor mij…
Maar de echte reden was: er was niemand die me vertelde dat het misschien wél kon! Enne: ik vroeg er verder ook niet naar hè, want diep van binnen was ik er van overtuigd dat dit ‘so oder so’ toch niet voor mij was weggelegd, en hulp inschakelen was ook niet zo m’n ding.
Waanzinnig opgelucht was ik dus, toen mijn fantastische decaan destijds een andere studie vond die bij me paste – wat ook klopte! ik heb werkelijk een geweldige tijd gehad! – zodat ik niet verder hoefde te zoeken. Toch bleek het werk dat je hier uiteindelijk mee deed, niet het momentje van vroeger uit te hebben gewist.
Steeds kwam dat sprankje: “oja, ik wilde ooit ‘iets met mensen helpen’ doen” terug.
Ook kwam het steeds vaker informeel in mijn werk en op andere plekken naar voren, tot ik er écht niet meer omheen kon: dit is mijn weg. Op die weg lag als eerste de weg naar binnen. Via mijn opleidingen keerde ik mezelf binnenstebuiten om zo steeds steviger míjn weg te belopen voordat ik naast de wegen van anderen kon gaan.
En toch. Zó moest het gaan. Zó en niet anders.
Niet jij kiest de weg, de weg kiest jou.
Vele wegen kent het leven,
maar van al die wegen
is er één die jij te gaan hebt.
Die éne is voor jou. Die ene slechts.
En of je wilt of niet, die weg heb jij te gaan.
De keuze is dus niet de weg, want die koos jou.
De keuze is de wijze hoe die weg te gaan.
Met onwil om de kuilen en de stenen,
met verzet omdat de zon een weg
die door ravijnen gaat, haast niet bereiken kan.
Of met de wil om aan het einde van die weg
milder te zijn, en wijzer, dan aan het begin.
De weg koos jou, kies jij ook hem?
(Hans Stolp naar Dag Hammarskjöld)
Dus ja, ik ga mijn weg.
En vooral: ík kies hóe deze weg te gaan! Ik bewandel, struikel, ren, loop fluitend en vloekend helemaal mijn eigen weg.
Lekker op mijn eigen stevige sneakers 😉