Ik was 3 jaar toen mijn vader gedwongen opgenomen werd in een psychiatrische instelling midden in een manische episode. Mijn moeder bleef met mij en mijn net geboren zusje achter.
Toen hij na een aantal maanden thuis kwam, werd hij afgekeurd voor werk. Hij slikte de rest van zijn leven lithium (medicijn bij bipolariteit). Dit maakte dat hij geen manische en depressieve uitersten meer had, maar de golfbeweging van zijn ziekte speelde nog altijd een rol.
Omdat mijn vader niet meer kon werken, werkte mijn moeder fulltime. Als ik zo terugkijk, voelt het dan ook alsof ik mijn vader én moeder beiden behoorlijk moest missen. Het is echt dubbel, niemand had hier ‘schuld aan’, dit was hoe het was. Maar dat betekent niet dat ik daar geen verdriet van ‘mag’ of ‘kan’ hebben.
Voor mij voelde het alsof ik niet echt iemand had die me voordeed ‘hoe dat leven nou eigenlijk moest’. Daarom loste ik de meeste dingen gewoon zelf op, zocht alles tot op de bodem uit en werd ik gigantisch gestructureerd. Dan wist ik tenminste zéker waar ik aan toe was – ik had het immers zelf geregeld.
Niet gek misschien dat ooit een psycholoog een lichte vorm van OCD bij mij constateerde 😉 Was verder ook niet erg, zei hij, terwijl hij zijn pennen en potloden allemaal keurig precies op een recht rijtje legde… we moesten allebei ontzettend lachen. “Eh ja, it takes one to know one, en er is dus prima mee te leven”, was zijn antwoord.
Hoe ik ben opgegroeid heeft me enorm gevormd en dat heeft voor- en nadelen. Ik heb een scherp gevoel, ben een doorzetter, harde werker en doe dingen ‘ganz oder gar nicht’. Ook heb ik een huge verantwoordelijkheidsgevoel. Dit heeft me o.a. drie geweldige studies, veel reizen en wonen in het buitenland opgeleverd. Precies diezelfde eigenschappen hebben me helaas ook veel gekost: een burn-out en twee depressies.
Uiteindelijk ben ik, na mijn burn-out 15 jaar geleden, mezelf echt gaan leren kennen met behulp van rouwdeskundigen en therapie. En nu sta ik, zélfs als ik tóch soms wiebelig ben, ontzettend stevig in mijn schoenen!
Deze bijdrage verscheen eerder (licht aangepast) bij KOPP_Zorgen